Waarom suiker zo slecht voor je is – volgens de Voedselzandloper
Dat suiker niet zo goed voor je is, weten we ondertussen allemaal wel. Al is het alleen maar omdat je na een sugar rush vaak in een diep dal valt en je niet vooruit te branden bent. En dat suiker nogal verslavend is, wisten we ook al. Toen ik mezelf betrapte op de gedachte dat een toetje na de lunch ook wel heel fijn zou zijn, wist ik dat ik echt hooked was. Maar waarom suiker nu zo slecht voor je is, wist ik eigenlijk niet. Totdat ik De Voeselzandloper van Kris Verburgh las, waarin hij heel duidelijk uiteen zet wat suiker allemaal in je lichaam doet. Ik probeer het samen te vatten:
Suiker, maar ook brood, pasta, aardappelen en rijst
Er bestaan verschillende soorten suikermoleculen, waarvan de bekendste glucose en fructose zijn (fructose komt veel in fruit voor, waardoor het ook wel fruitsuiker genoemd wordt). Gewone tafelsuiker bestaat uit een molecuul glucose en een molecuul fructose. Brood, pasta, rijst en aardappelen bestaat voor een groot gedeelte uit zetmeel. En zetmeel bestaat feitelijk weer uit lange kettingen van glucosemoleculen. Ergo: brood, pasta, rijst en aardappelen bestaan voor een groot deel uit suiker!
Wat suiker in je lichaam doet
Dus, je hebt een lekkere chocoladebrownie te pakken. Via je darmen worden de suikermoleculen opgenomen in je bloed. Dit zorgt voor een stijging van de glucosemoleculen in je bloed. Je lichaam moet hier nu iets mee. Immers de suiker moet door je cellen opgenomen kunnen worden en in energie worden omgezet. Hiervoor komt insuline to the rescue, dat ervoor zorgt dat een cel glucose kan opnemen. Het insulinegehalte in je bloed stijgt dus ook. Maar, tegelijk met de insuline stijgt ook nog iets anders in je bloed: de zogenaamde insulin-like growth factor (IGF). Dit is een soort van groeihormoon dat ervoor zorgt dat weefsels, zoals spierweefsel, kunnen groeien.
Suiker zorgt voor een versnelde veroudering
Groeihormoonachtige stoffen als IGF zorgen ervoor dat het metabolisme krachtiger werkt. Maar het bijeffect ervan is dat het lichaam sneller slijt en dus sneller veroudert! Zeker als het lichaam keer op keer flinke doses suiker te verwerken krijgt. Maar glucose heeft ook een rechtstreeks effect op de veroudering van weefsels. Glucosemoleculen plakken namelijk ook graag aan proteïnen (eiwitten) in ons lichaam. En weefsels, zoals spierweefsel, zijn voor een groot deel uit proteïnen opgebouwd. Het plakeffect zorgt ervoor dat de weefsels stugger worden. En stuggere weefsels hebben een grotere kans op scheuren/breken etc. Als dit gebeurt in de bloedvaten of nieren of in het hoornvlies van de ogen, kan dit ernstige gevolgen hebben. Tot slot plakt glucose ook nog eens graag aan cholesterol en stollingseiwitten. Dit vergroot de kans op verstoppingen in bloedvaten, met alle gevolgen van dien.
Suiker zorgt voor een grotere kans op kanker
Door IGF groeien cellen sneller. Hierdoor vergroot de kans dat de groei van die cellen ontspoort en resulteert in een tumor of gezwel: kanker dus. Maar daarnaast zijn kankercellen ook erg afhankelijk van suiker. Kankercellen hebben namelijk een nogal inefficiënte manier van omzetten van suiker naar energie. Om toch genoeg energie te krijgen, hebben ze daarom veel suiker nodig. Tot slot plakken glucosemoleculen ook gemakkelijk aan witte bloedlichamen. Deze witte bloedlichamen zijn erg belangrijk in het opruimen van kwaadaardige (kanker)cellen. De plakkerige glucose zorgt er echter voor dat ze hun werk minder goed kunnen doen, waardoor ze minder goed kankercellen kunnen opruimen.
En nu?
Ik kan er niet omheen. Het verhaal van Kris Verburght klinkt erg plausibel en hij onderbouwt het met veel onderzoeken. Ik heb daarom besloten om het te geloven. En dus minder suiker, maar ook brood, aardappelen, pasta en rijst te eten. Niet altijd even makkelijk en het lukt ook nog lang niet altijd. Maar ik doe mijn best en de resultaten zie je terug op deze site!